Ik ben er het meest trots op dat we waren genomineerd voor de Jos Brink-prijs. Toen ik dat hoorde, was ik warm en blij. Iemand zei: ‘maar jullie hebben niet gewonnen’. Ik zei: dat interesseert me geen reet. We hebben ons laten zien en ze weten nu dat we bestaan. Dat is veel belangrijker dan winnen. En mijn droom is uitgekomen. Ik heb daar Sem ontmoet, een trans man. Hij is een voorbeeld voor mij. Net als hij, haal ik kracht uit mijn hond. Ook mijn vrienden en familie staan voor mij klaar. Daar ben ik ze heel erg dankbaar voor.

Ik vind het fijn dat ik iets kan betekenen voor anderen en dat mijn aanwezigheid al kan helpen om meer vertrouwen te hebben in de toekomst.”